Een zoon
Een park rent door het meisje.
Een vlag lichtblauwe ballonnen glijdt door de hemel
raven varen erdoorheen.
Het meisje valt in het gras, donkerzwartgroengrijs, gras dat vochtig is
want een boxer sliep daar
en huilde met zijn kampioenriem om.
Er staat een zoon
in de verte bij een gebroken stoplicht.
Zijn versleten vleugels ruiken naar oude kranten en Silver Haze.
De Nikes van de zoon zijn vuil van de modder
hij rookt een sigaret
krabt aan de korrels as en blad tussen zijn vleugels.
De muziek in zijn oor is een klein verzet, dijken van geluid en verdoving.
Op de hoek staat een groep jongens, ze bestaan enkel uit felgekleurde lijnen
hun ogen groter dan hun gezicht
nimbusachtige kronen zweven boven hun hoofd.
De straten zijn gebroken spiegels in het donker.
De zoon is alleen.
In de ramen van het flatgebouw branden lichten, ogen, verlangens
gaten, halve orgasmes
omarmingen
leegten
onbetaalde rekeningen
achterstanden, schulden, ambities en kinderen
die zich kleden in de woede die ze vonden in stenen
in papieren en in de tranen van hun moeders.
De warmte van de flatgebouwen zoekt de nacht.
De nacht zoekt zichzelf.
De nacht is te beweeglijk, rusteloos
nacht en al zijn namen
al zijn gezichten en al zijn seksen.
Het stoplicht is kapot en het meisje ligt in het natte gras en iedereen weet dit.
Twaalf ballonnen dwalen als kroost van het duister door de hemel
en de raven volgen ze achteloos.
Er zoemt een insect. Het duister kraakt, knarst. Er is wietrook, wierook
sigarettenrook, rook van ontploffingen, rook van wit en bruin
er is de podiumrook.
Zodra je over de straat loopt
wordt je bewustzijn
opengeknipt
door de verschillende omstandigheden.
Er is gegil.
Iets scheurt open.
Door de schaduwen van de stegen beweegt iets reptielachtigs
met honderden tentakels
die op de gevels een glinsterend slijmspoor achterlaten.
Ze maan rookt haar coke
vertelt haar mythes aan de kinderen en de vrouwen,
de dealers,
asielzoekers, alcoholisten,
poëten, schoonmakers,
revolutionairen die in hetzelfde flatgebouw wonen.
Haar licht is slang
de jongens kijken op naar de maan
de feilloze heerseres en haar verfijnde vormen
soeverein
& haar radicale hedonisme
ze vieren haar publieke masturbaties.
Op een versleten stoel staat een krakende radio:
See, I’m old enough to know that there ain’t no justice
Fuck all the courts same way they fucked us
And why the hell am I locked in jail?
They let them white boys free, we be shocked as hell
Een schicht licht breekt
de nachthemel
maar het is een illusie
geen
metafoor
ondanks de schicht
blijft
de nacht heel en onaangetast.
Mythen en stoplichten
Het lichaam gehuld in tijdelijkheden
wordt nagejaagd door een ziel
in een donkere zaal gevuld met kabaal van een verleden.
In de verte wieken zwaluwen over bergtoppen. Er klotst een beek
langs koele, groene stroken, er zit geen dak op deze herberg.
Ik wring mijn hart uit: regen, donderwolken, syntaxis
gebroken wetten, trage jazzmuziek.
Wat zal de argumenten van mijn wonden weerleggen?
Dwalend door die lange straat, met al die gezichten
alle kostuums die ik droeg, de mannen aan wie ik valse namen gaf
en de vrouwen waartegen ik loog uit schaamte.
Er is geen vuur in poëzie.
Ik heb er lang naar gezocht, gezocht naar vuur en hamers.
Ik vond enkel weerspiegelingen in troebelheid
daar kun je geen vestiging van maken.
Ik vond in poëzie een wentelend uitdijen, een gevoel van ontspruiten.
Alsof ik een gewas was in taal. Alsof ik meer was dan een kist
vol vertogen opgeborgen in een lichaam.
van Mythen en Stoplichten
Alara Adilow
Listen to a recording of "Myths and Traffic Lights" read in the original Dutch by the translator:
Alara Adilow has lived many lives. I was lucky enough to get to spend several days with her, spread over a number of weeks at a festival and residency. During our conversations, I would often discover a new chapter of her personal story, each of which might last another person a lifetime; I’m still not entirely sure how it all fits together. During those same conversations, I found myself speaking with someone who was all of a piece, a person of depth and warmth who loved to connect. Similarly, her poetry is rooted in the different parts of her life and her wide reading, but on its own terms, retains poetic integrity.
Her poems often have a traditional form or rhythmic foot running in the background for them to dip in and out of. In my translation, I adopted a similarly fluid approach. I chose formal patterns and let them emerge where this made sense within the English text. In addition to this fluidity, there is a sharpness of image in Alara’s poetry, often reflected in simple declarative sentences: “In the distance, swallows soar over mountaintops. A brook splashes / through cool strips of green.”
During the residency, I was also lucky enough to receive mentoring from two highly skilled and experienced poetry translators, Michele Hutchison and David Colmer. They managed both to fill my head with bucketloads of teachings and give me the liberating sense that there was no ultimate answer, that creative solutions were warranted and necessary. I hope these English versions manage to convey the dynamic between restraint and fluid expression that electrify Alara’s poetry.
Her poems often have a traditional form or rhythmic foot running in the background for them to dip in and out of. In my translation, I adopted a similarly fluid approach. I chose formal patterns and let them emerge where this made sense within the English text. In addition to this fluidity, there is a sharpness of image in Alara’s poetry, often reflected in simple declarative sentences: “In the distance, swallows soar over mountaintops. A brook splashes / through cool strips of green.”
During the residency, I was also lucky enough to receive mentoring from two highly skilled and experienced poetry translators, Michele Hutchison and David Colmer. They managed both to fill my head with bucketloads of teachings and give me the liberating sense that there was no ultimate answer, that creative solutions were warranted and necessary. I hope these English versions manage to convey the dynamic between restraint and fluid expression that electrify Alara’s poetry.
Alara Adilow is a Dutch poet and author of Somali descent. Her debut poetry collection Mythen en Stoplichten (Myths and Traffic Lights; Prometheus, 2022) was published to critical acclaim and recently won the best debut category of the C. Buddingh Prize, an important Dutch poetry award. In her raw and visceral work tackling themes of gender, queerness and the desire to escape the body, Adilow celebrates the beauty of language while drawing the reader into dark, fantastic and grotesque worlds. Her poetry spans topics including religion, spirituality, exorcism, fornication and politics, in a mind-spinning exploration of the sensuality of the world.
Shimanto Robin Reza is a translator from Dutch and Italian with an MA in literary translation from the University of East Anglia. He is also an experienced editor of translated prose.
