گه‌کشی

آرش اله‌وردی

بیا
بیا وُ دراگ بزن
دراگو بیار وُ بیا بزن
بنوش
بنوش آب را
.به مثابه‌ی منی بنوش آب را

بنوش وُ بشاش
روی سرامیک اداره بشاش
و به همکارت نگو که شاشیدی
بگو شربت پرتقال است این‌ها
همکارت خوشحال می‌شود
و می‌گوید تک‌خوری عاقبت ندارد
و این عاقبت‌اش بود
اما نگران نباش
دروغ بگو
بخواب
لورازپام بخور و در اداره بخواب
و در خواب به باسن فکر کن
به قابلیت‌های باسن فکر کن

بیاندیش
بیاندیش و بگریز
بگریز توی بازار و خیابان
برو بالای جدول
بایست و بخوان
بخوان و مگو
مگو من خواندن نمی‌توانم
حرف بزن
و بپرهیز از گفت نااهلان و حسودان کج‌خیال
و ملول مباش هیچ‌گاه
و به پوستت
به آلتت
به دست‌ها و باسن‌ات
معجون ساختگی‌ام را از تفاله‌ی خرچنگ و ماست
و مایعات قارچ اِرگوت بمال
بمال تا گزندی نرسانند تو را
و تو چنان زندگی کن
که گزندت به مورچه‌ای هم نرسد
بمال
و دولا شو
دهان‌ات را ببر توی گوش مورچه
و بگوش
هشت بهشت وجود دارد
و هفت آسمان و چهار در
تو حالا کجایی ای مورچه؟

مورچه مبهوت و مرموز رفت توی سوراخ
چهار ملائکه به سوی تو هجوم می‌آوردند
به سوی تو
که اگر به بهشت اعتقاد نداری
چهار سوی‌ات را بگیرند وُ تو را پیش پدر زنت ببرند
و بعد به ابهام می‌بینی
می‌بینی که همان مورچه رفته پیش پدرزنت لم داده است
و پدر زنت با خنده می‌گوید: پسرم، اگر بهشت نیست پس چرا می‌گویی هشت بهشت وجود دارد؟

و تو خودت می‌دانی که دراگ زده‌ای
می‌روی مارکس و بنیامین و بلانشو می‌خوانی

می‌میری از فردا که باید بروی اداره
و پدر زنت نمی‌داند که تو دراگ زده‌ای
می‌میری در اداره آخر
این را خودت هم می‌دانی
و این را بهرام هم می‌داند
انسیه هم می‌داند
فئو هم می‌داند
عطی هم می‌داند
و تو این‌ها را درک می‌کنی
.و می‌ترسی که قصه‌ی سوختن‌ات به سمع پادشه کامکارت نرسد

اما خدا خودش می‌داند

تو هم می دانی که خدا خودش می‌داند
و او می‌داند که خودش می‌داند
و او می‌داند که خداوند هزاران نقش بر

می‌آورد
و او خودش می‌داند که تو
حتی یکی از این نقش‌ها هم نیستی
او خودش می‌داند که تو
یک تفاله ای، یک مدفوعی
و تو خودت می‌دانی که در مدفوع
و مدفوع خودش می‌داند
هزاران راز است که به خدا سوگند
یکیش در هزار گل سرخ هم نیست
و مرگ بر دماغ
و مرگ بر چشم که باور نمی‌کند

و مرگ بر کودکی تو
و مرگ بر نوجوانی و جوانی تو
کسی که داف ندارد باید درس بخواند
کسی که پول ندارد

باید در کنکور دولتی قبول بشود
باید سراغ داف و دراگ نرود
باید آدم محترمی بشود
اینها را می‌داند
و کسی که پول دارد
مگر کسخل است که درس بخواند؟
و کارمند باشد؟
و داف غیرفرهنگی نداشته باشد؟
و مرگ بر دماغ او
مرگ بر چشمان او

مرگ بر بدن او
.مرگ بر آلت او
.و این از خصوصیات خلق خداست

از جدول بیا پایین

بیا و دراگ بزن
بیا و اسنیف کن
و بدان که دماغ فقط برای مرگ نیست
بیا و برین
و چشم‌هات را بدوز به مدفوع‌ات
زوم کن
خیره شو
و مدفوع‌ات را در سینی طلا بگذار
نازش کن

بلندش کن بگذار روی سرت
انگار کن که داری جهاز می‌آوری برام
انگار کن که داری خودت را در تابوت خودت حمل می‌کنی
بیار
بیار تا برات شرح بدهم هزاران راز را
تهران جهنم است

و این عاقبت توست
این محله جهنم است
و این عاقبت توست

بیا وُ سکس کن
سکس کن
دراگ بزن وُ سکس کن
کانکت شو
اکسپت کن
فکر کن
لمس کن
بمال
گرم شو
خیس شو
سکس کن

له شو
گه شو
مسطور شو
سیطره شو
این مسلول‌ترین شعر من است
این مسموم‌ترین شعر من است
این مسلم‌ترین شعر من است

شما دارید در شعر ایرانی من دخول می‌کنید
شما دارید به شعر ایرانی من تجاوز می‌کنید
و این تقصیر خودِ من است
من متولد شکافم
من خودم خودم را از قبل از خودم شکاف داده‌ام
و همه چیز را شکاف می‌دهم
و هر شکاف مستحق کیر است
مستحق کیر است

مستحق تجاوز است
مستحق دخول است
مستحق کارفرماست
و این
.حق من است

از جدول بیا پایین مدفوعِ متنفر
بیا برویم دراگ بزنیم
بیا
خداوند مراقبمان است
.بیا

Read the English translation

Listen to the poem read in the original Farsi by the author:

Arash Allahverdi was born in 1983 in Shiraz. He started writing poetry at the age of fifteen. His first book, Fury, was published in an electronic format in 2007. His second book, The Book of the Blood, was planned to be published in 2010, but it failed to obtain a publication license. As a result it was published as an e-book in the following year. He publishes some of his poems on his weblog. He edits a website dedicated to contemporary Persian poetry.

Alireza Taheri Araghi received his M.F.A. from the University of Notre Dame. His translations into English have appeared or are forthcoming in RHINO, Asymptote, and Tripwire. His fiction has been published or is forthcoming in Green Mountains Review, Notre Dame Review, and elsewhere.

Thade Correa (b. 1983) hails from northwest Indiana. He received his M.F.A. in poetry from the University of Notre Dame, having previously studied at the University of Chicago and Indiana University, Bloomington. His poetry, translations, and essays have appeared (or are forthcoming) in various venues, including Bitter Oleander, Moss Trill, Tripwire, Poetry City U.S.A., Vol. 4, Bird's Thumb, The Ostrich Review, Actuary Lit, Prime Number, RHINO, Paragraphiti, The Bend, Re:Visions, Ibbetson Street, The Aurorean, and Modern Haiku. In 2012, a collection of his poetry garnered him an Academy of American Poets Prize. A composer and pianist as well as a writer, he currently publishes his music with Alliance Publications. He teaches English and music at Indiana University, Northwest and HGS Music Studios, respectively.